Epilog

Wraz z Prowlem siedzieliśmy na dachu jednego z wieżowców Cybertronu. Oglądanie zachodu słońca nadal jest naszym ulubionym zajęciem. Jednak na Cybertronie, zachód wygląda zupełnie inaczej niż na Ziemi. Tutaj niebo jedynie ciemnieje, nie posiada żadnych kolorowych barw. Słońce natomiast jest o wiele jaśniejsze, a kiedy zachodzi, sprawia wrażenie jakby spadało. Dzieje się to tak szybko. Potem, kiedy niebo jest już ciemne, można dostrzec księżyce Cybertronu. To nie jest ten sam zachód, który oglądaliśmy kilka dni przed przyjazdem tutaj, ale ten jest równie fascynujący i piękny. Ale i tak jego największym atutem jest mój ukochany bot siedzący tuż obok mnie.

Prowl złapał mnie za rękę i przyciągnął bliżej siebie. Złożył delikatny pocałunek na moich ustach. Uśmiechnęłam się, a po moim ciele przebiegł elektryczny dreszcz.

-Jesteś szczęśliwa? – zapytał niespodziewanie

-Nawet nie wiesz jak bardzo. Ty…tylko ty jeden jesteś potrzebny mi do szczęścia.

-Dopilnuję więc, byś już zawsze pozostała szczęśliwa – Prowl ponownie mnie pocałował, a ja znów poczułam się jak w niebie. Ta chwila mogła trwać wiecznie. Kiedy w końcu zakończyliśmy pocałunek, spojrzałam botowi prosto w oczy.

-Zawsze razem? – zapytałam

-Zawsze razem.

Tak więc kończymy naszą historię o Jinx, córce Lorda Decepticonów :D Mam nadzieję, że się wam podobała. Czekam na komentarze ;-) Chcę też dodać, że mam już pięć rozdziałów do nowej Blackstar, a szóśty się pisze ;-) Niestety dziś nie pojawi się rozdział do Transformers Prime Zagłada   :-(   
Na razie to tyle. Pozdrawiam :-)
***Niki***